Με αφορμή την αίτηση ακυρώσεως που κατέθεσε ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και το «ρεζιλίκι» που υφίσταται η χώρα μας, όταν ο ξένος τύπος ανακοίνωσε, ότι «ο Τσίπρας μπλόκαρε τη χορήγηση ασύλου σε Τούρκο πιλότο» και επειδή το ρεζιλίκι θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αν γνώριζαν όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν τη νομική διαδικασία που ακολουθήθηκε και συνεχίζουν να ακολουθούν.
Η απόφαση των Δικαστών του Αρείου Πάγου, που είναι μια ιστορική απόφαση, τιμά την Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία τελευταία είναι στο στόχαστρο της Εκτελεστικής Εξουσίας, απαγορεύει την έκδοση των οκτώ Τούρκων με το σκεπτικό, ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κινδυνεύει η ζωή τους και δεν θα έχουν μια δίκαιη δίκη.
Με βάση λοιπόν, την απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου δεν θα εκδοθούν στην Τουρκία, αλλά παραμένουν κρατούμενοι, διότι θεωρείται, ότι εισήλθαν παράνομα στη χώρα και θα πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία διοικητικής απέλασης, εφόσον δεν ζητηθεί από την πλευρά τους αίτημα χορήγησης ασύλου.
Ως γνωστόν, το αίτημα για χορήγηση ασύλου αποτελεί μονόδρομο για τον αιτούντα, προκειμένου να του αναγνωρισθεί η ιδιότητα του πρόσφυγα, γεγονός που του επιτρέπει την άρση της διοικητικής κράτησης και τη δυνατότητα να κυκλοφορεί ελεύθερος σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Σε περίπτωση δε, απόρριψης του αιτήματος χορήγησης ασύλου επαναπροωθείται στη χώρα προέλευσης.
Συγκεκριμένα, όταν υποβάλλεται αίτημα χορήγησης ασύλου, δηλαδή αναγνώριση του αιτούντος ως πρόσφυγα αποφασίζει σε πρώτο βαθμό η υπηρεσία ασύλου, δηλαδή υπάλληλοι του Υπουργείου Μεταναστευτικής πολιτικής.
Κατά της Απόφασης αυτής της υπηρεσίας ασύλου, υπάρχει η δυνατότητα άσκησης προσφυγής που κρίνεται από τριμελείς ανεξάρτητες δευτεροβάθμιες επιτροπές, οι οποίες συγκροτούνται από δύο Δικαστές και ένα μέλος που ορίζεται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Οι επιτροπές αυτές συγκροτούμενες κατά πλειοψηφίαν από Δικαστές νομοθετήθηκαν με πρωτοβουλία του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, ήτοι του κ. Γιάννη Μουζάλα με το Ν. 4375/2016.
Και επειδή δημιουργήθηκε αρκετός θόρυβος για το χαρακτήρα των επιτροπών αυτών, κατά τη νομολογία του ΣτΕ, αποτελούν οιονεί δικαιοδοτικά όργανα. Το ευρωπαϊκό Δικαστήριο χαρακτηρίζει τις αντίστοιχες στη Γαλλία επιτροπές, ως δικαστήρια.
Κατά των αποφάσεων των επιτροπών αυτών, λοιπόν, μπορεί να ασκηθεί αίτηση ακύρωσης στο Διοικητικό Εφετείο και κατά της απόφασης του τελευταίου, έφεση στο ΣτΕ.
Αίτηση ακύρωσης ή και έφεση στο ΣτΕ έχει δικαίωμα να ασκήσει και ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Είναι όμως, η πρώτη φορά από τη σύσταση των παραπάνω επιτροπών που ασκείται αίτηση ακύρωσης από τον Υπουργό κατά απόφασης που χορηγεί άσυλο. Να σημειωθεί, ότι οι προϊσχύσασες επιτροπές στις οποίες δεν συμμετείχαν Δικαστές, χορηγούσαν σε πολλές περιπτώσεις άσυλο, χωρίς να συντρέχουν οι κατά νόμον προϋποθέσεις, αλλά ουδέποτε ασκήθηκε αίτηση ακύρωσης. Η ευτέλεια της στάσης της κυβέρνησης απέναντι στην απόφαση αυτή καταδεικνύεται και από την εντυπωσιακή σπουδή με την οποία έσπευσαν να εξευμενίσουν την Άγκυρα και να της επιβεβαιώσουν, χωρίς μάλιστα να έχουν την κατά το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας μας αρμοδιότητα, ότι «οι πραξηκοπηματίες δεν είναι ευπρόσδεκτοι στη χώρα μας». Το αν είναι πράγματι πραξηκοπηματίες ή όχι και αν είναι ή δεν είναι για το λόγο αυτό ευπρόσδεκτοι, το ορίζουν οι διεθνείς συνθήκες που έχει επικυρώσει η χώρα μας και το κρίνει η ελληνική δικαιοσύνη και όχι η εκτελεστική εξουσία.
Η εσπευσμένη κατάθεση σε αστυνομικό τμήμα, ημέρα Σάββατο, της αίτησης ακύρωσης, αποκαλύπτει σε ποιο βαθμό μπορεί να τρομοκρατείται η κυβέρνηση από τις απαιτήσεις της Άγκυρας. Φαίνεται πως ο φόβος τους, δεν τους επέτρεψε να περιμένουν μέχρι την Τρίτη που άνοιξαν τα Δικαστήρια.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι αμείλικτα για αυτή την Κυβέρνηση, την Κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως θέλει να λέγεται, που ενδιαφέρεται για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και διεκδικεί πρωταρχικό ρόλο στο μεγάλο θέμα των προσφύγων!
Άραγε ποιο σκοπό της Κυβέρνησης εξυπηρετεί η κατάθεση αίτησης ακύρωσης, και μάλιστα, εσπευσμένα, ημέρα Σάββατο!!! Σε Αστυνομικό Τμήμα!! Όταν έχει προθεσμία εκ του νόμου κατάθεσης 60 ημερών; Γιατί δεν περίμενε να ανοίξουν τα Δικαστήρια την Τρίτη 2/1/2018; Ποιος έδωσε εντολή και όφειλε να εκτελεστεί… χθές;;;
Άραγε ποιον κοροϊδεύει η Κυβέρνηση και οι αρμόδιοι Υπουργοί της, όταν δηλώνουν, ότι δεν θα εκδοθούν οι Τούρκοι στρατιωτικοί, όταν καταθέτουν ταυτόχρονα με την αίτηση ακύρωσης, αίτημα προσωρινής διαταγής και αίτημα αναστολής;
Η απάντηση αυτή για εμάς τους νομικούς είναι εύκολη, για τον πολίτη όμως, που εξαπατάται καθημερινά από τα ασύστολα ψεύδη και τους ψεύτικους πατριωτισμούς αυτής της Κυβέρνησης, σημαίνει, ότι στα αιτήματα αυτά περιέχονται ισχυρισμοί, ότι, αν μη τι άλλο οι Τούρκοι στρατιωτικοί έχουν τελέσει ποινικά αδικήματα, δεχόμενοι την επιχειρηματολογία της Τουρκικής Κυβέρνησης με μοναδικό σκοπό την επίτευξη της επαναπροώθησής τους.
Δηλαδή, πολιτικά, στον κόσμο λέμε, ότι δεν τους στέλνουμε πίσω, αλλά, εφόσον η κυβέρνηση με τα όσα αναφέρει στην αίτησή της, καταφέρει να πείσει τους Δικαστές, τότε η ευθύνη ανήκει στην «ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη» για την απέλασή τους κι τη μη χορήγηση ασύλου!
Προσωπική μου άποψη όμως, είναι, ότι σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές για τον τόπο μας, πάντα υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι, όπως αυτοί οι κρίνοντες Δικαστές της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου, οι οποίοι με άριστα επιχειρήματα, νομικά και πραγματικά, έδωσαν το πρώτο δείγμα γραφής, ακολουθώντας την απόφαση του Αρείου Πάγου.
Όταν μιλάμε για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, εννοούμε να μην δέχεται καμία μα καμία παρέμβαση στο έργο της, ιδιαίτερα δε, από την Εκτελεστική Εξουσία.
Εκείνο που δεν μπορεί να σταματήσει καμία πολιτική εξουσία είναι ο χρόνος και όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκειά του.
Στέλιος Μανουσάκης
τ. Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς
