Επί διοίκηση Χουρσαλά , εκεί που κάποιος λέει ότι ” τα έχει δει όλα” , λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να διαπιστώσει ότι αυτό δεν ήταν αληθές.
Τα αθλητικά σωματεία του Κορυδαλλού (ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΉ/ΠΗΓΑΣΟΣ/ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΙ/ΑΡΤΕΜΙΣ/ΕΙΡΗΝΗ) κυριολεκτικά ασφυκτιούν στις ελάχιστες ώρες που τους δίδει ο δήμος προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τις αθλητικές εγκαταστάσεις του , προκειμένου να αθληθούν τα εκατοντάδες -κυρίως- παιδιά των τμημάτων τους.
Οι διαμαρτυρίες τους όσο και των γονέων είτε για την ακαταλληλότητα των ωρών , είτε για την κατάσταση των εγκαταστάσεων είτε για τον μη επαρκή χρόνο , πάνε στο …βρόντο.
Και ενώ συμβαίνουν αυτά , μαθαίνουμε ότι στον Κορυδαλλό προπονούνται ομάδες από άλλους δήμους. Ακόμη και από το μακρινό Μαρούσι.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι:
-Γιατί συμβαίνει αυτό ενώ δεν επαρκούν για τους αθλητικούς συλλόγους της πόλης;
-Με ποια κριτήρια επιτρέπεται και σ΄ άλλους εκτός πόλης αθλητικούς φορείς;
-Εκτός από αυτούς που του επιτράπηκε , είχε ζητηθεί και απ΄άλλους ;Ποιους και τι απόφαση λήφθηκε;
Για το θέμα , γράφει ο Χρόνης Στουραίτης ,προπονητής στα τμήματα υποδομής του Πήγασου Κορυδαλλού τα τελευταία 6 χρόνια, αλλά και αθλητής στην αντρική ομάδα του συλλόγου:
“Κάθε χρόνο, οι σύλλογοι της περιοχής που κάνουν χρήση των κλειστών γηπέδων του Δήμου Κορυδαλλού, κυριολεκτικά αγανακτούν στην προσπάθειά τους να βρουν διαθέσιμες ώρες, ώστε τα παιδιά κάθε συλλόγου (δημότες Κορυδαλλού στην πλειοψηφία τους) να προπονούνται σε κλειστό γήπεδο τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας και έτσι να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες και να κάνουν τις προπονήσεις τους με συνέπεια.
Η ύπαρξη όμως πέντε σωματείων στο Δήμο μας (ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΉ/ΠΗΓΑΣΟΣ/ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΙ/ΑΡΤΕΜΙΣ/ΕΙΡΗΝΗ), και ΜΟΝΟ δύο κλειστών γηπέδων, καθιστά αδύνατο τον προγραμματισμό των προπονήσεων ειδικά όταν έρχονται σωματεία άλλων περιοχών (ο ΑΡΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (χαντμπολ),ο ΔΟΥΚΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ (φουτσαλ) και παίρνουν ώρες συγκεκριμένα από το “Θεόδωρος Πούτος”.
Οι γονείς αντιδρούν δικαιολογημένα, διότι θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα οι σύλλογοι (οι περισσότεροι) να αδυνατούν να τους το προσφέρουν και συνεχώς να “στήνονται στον τοίχο”.
