Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση με θέμα: «Εργαζόμενοι στα λιμάνια ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο» που διοργάνωσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, με προσκεκλημένους ομιλητές εκπροσώπους σωματείων λιμενεργατών της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε επίσης αντιπροσωπεία λιμενεργατών από το Σωματείο Εργαζομένων COSCO – Λιμάνι Πειραιά.
Την εισήγηση στην εκδήλωση έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τους: Μάρκο Μπεκρή, Πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων COSCO – Λιμάνι Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ) (Ελλάδα), José Nivoi, Πρόεδρο του Συνδικάτου Λιμενεργατών της Γένοβα και Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Λιμενεργατών της USB (Ιταλία) και Tony Hauboit, γενικό γραμματέα της Εθνικής Ομοσπονδίας Λιμενεργατών της CGT (Γαλλία). Το κλείσιμο της εκδήλωσης έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος.
Η αντιπροσωπεία του Σωματείου Εργαζομένων COSCO – Λιμάνι Πειραιά παρέδωσε στη συνέχεια στις αντιπροσωπείες από την Ιταλία και τη Γαλλία αναμνηστική φωτογραφία από τη συγκέντρωση των ταξικών σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά του 2020.
Στην εισηγητική ομιλία του ο Κ. Παπαδάκης σημείωσε ανάμεσα σε άλλα ότι «οι λιμενεργάτες δουλεύουν σε ένα χώρο δουλειάς στρατηγικής σημασίας. Τα λιμάνια αποτελούν σημείο συνάντησης πολύ μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, σημείο διασταύρωσης σφοδρών ανταγωνισμών μονοπωλίων με υψηλή συγκέντρωση κεφαλαίου, για το συνδυασμένο έλεγχο της καπιταλιστικής παραγωγής, των μεταφορών, της ενέργειας, της πολεμικής και ναυπηγικής βιομηχανίας, του τουρισμού. Αποτελούν επίσης εμπορευματικό κέντρο για συναρμολόγηση, συσκευασία, αποθήκευση, μεταφορές, logistics. Συνιστούν διακλαδώσεις μεγάλων οδικών αξόνων, κεντρικών σιδηροδρομικών δικτύων και της ναυσιπλοΐας (…) Ο στρατηγικός σχεδιασμός του αντίπαλου, της αστικής τάξης έχει σε περίοπτη θέση τα λιμάνια και το ρόλο τους για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει ότι σε συνθήκες εκδήλωσης ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου και μιας νέας επικείμενης καπιταλιστικής κρίσης και κλιμάκωσης των ανταγωνισμών, η οικονομική, πολιτική, στρατιωτική σημασία των λιμανιών ισχύει στο πολλαπλάσιο».
Πρόσθεσε: «Από την άλλη πλευρά, τη δική μας πλευρά, τα ίδια λιμάνια έχουν ανεκτίμητη στρατηγική σημασία για την εργατική τάξη γιατί συμπυκνώνουν τον τεραστίων διαστάσεων συγκεντρωμένο πλούτο που μπορεί να αξιοποιηθεί σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που να ικανοποιεί τις κοινωνικές λαϊκές ανάγκες. Αναδεικνύει το μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης της καπιταλιστικής οικονομίας που έτσι ακριβώς συγκεντρωμένα μπορούν να περάσουν στην κοινωνική ιδιοκτησία επιλύοντας με άμεσο τρόπο πολλά πρακτικά προβλήματα για το κοινωνικό σύστημα που η εργατική τάξη θα είναι στην εξουσία, το σύστημα για το οποίο παλεύουμε να αντικαταστήσει το βάρβαρο καπιταλισμό, δηλαδή το σοσιαλισμό».
Αναφέρθηκε επίσης στο ρόλο της ΕΕ σημειώνοντας ότι «Η ΕΕ κατέστησε σαφές ότι γενικό συμφέρον των ευρωενωσιακών μονοπωλίων αποτελεί ένα λιμάνι εκτός από εμπορικό διαμετακομιστικό κέντρο, ναυπηγικό σταθμό και τουριστικό προορισμό πρέπει ταυτόχρονα να είναι και πολεμικό ορμητήριο, με κάθε είδους πολεμική διευκόλυνση, καθώς και ενεργειακός κόμβος με αναβαθμισμένες υποδομές παραγωγής, εξοικονόμησης κι αποθήκευσης, ενέργειας ακόμα κι από αραγμένα πλοία. Η ΕΕ επίσης διαβλέποντας έγκαιρα ότι τα λιμάνια αποτελούν πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών, με τον κανονισμό για την «πρόσβαση στην αγορά των λιμενικών υπηρεσιών», δεν καθόρισε ενιαίους κανόνες λειτουργίας κι ιδιαίτερα στο ζήτημα της ιδιοκτησίας τους έδωσε περιθώριο στην αστική τάξη κάθε χώρας να βάλει τους όρους της με βάση τα συμφέροντά της. Είναι ενδεικτικό ότι γύρω από βασικά ευρωπαϊκά λιμάνια βλέπουμε να εκτυλίσσεται η αντιπαράθεση ΗΠΑ – Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία.
Όπως πχ στο Λιμάνι του Πειραιά που βρίσκεται σε εξέλιξη πολύχρονος ανταγωνισμός για το αν και πότε θα τρέξει το masterplan τoυ κινεζικού μονοπωλίου της Cosco με τους Αμερικανικούς ομίλους να βάζουν τα δικά τους εμπόδια στην υλοποίησή του. Οι ΗΠΑ στον κινεζικό έλεγχο του λιμανιού του Πειραιά απάντησαν με τη δρομολόγηση του ελέγχου του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης. Ένα λιμάνι μεγάλης οικονομικής και γεωστρατηγικής σημασίας που διαθέτει μεγάλο προβλήτα με δυνατότητα περαιτέρω επέκτασής του, με παρακείμενο διεθνές αεροδρόμιο, με οδική και σιδηροδρομική σύνδεση με αντίστοιχα δίκτυα, με δυνατότητα εγκατάστασης πλωτών πλατφορμών παραγωγής, αποθήκευσης και διάθεσης φυσικού αερίου. Παράλληλα πλησίον διαθέτει δίκτυο στρατοπέδων ενώ βρίσκεται μόλις 500 μίλια από τα ουκρανικά σύνορα. Με δύο λόγια ιδανικό για να επιταχύνουν οι ΗΠΑ τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους στην ευρύτερη περιοχή…».
Συμπλήρωσε ακόμη: «Είναι ανάγκη να θέσουμε ορισμένα κριτήρια για τη στάση των εργαζομένων απέναντι σε τέτοιες εξελίξεις και μαινόμενους ανταγωνισμούς. Πρώτα από όλα χρειάζεται οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι σε αντιπαράθεση με αυτούς μπορούν να αναζητήσουν και να διακρίνουν τα δικά τους αυτοτελή συμφέροντα. Συμφέροντα που όχι μόνο δεν συναντιούνται αλλά είναι αντίπαλα με κάθε επιχειρηματικό σχέδιο του ενός ή του άλλου ομίλου ή και του αστικού κράτους. Άλλωστε αυτά αναπτύσσονται τις περισσότερες φορές παράλληλα, κάνουν μεταξύ τους ως και συμπράξεις και όλα τους έχουν κοινό παρονομαστή ότι είναι αντίπαλα στα εργατικά συμφέροντα, των λιμενεργατών, των ναυτεργατών, του λαού συνολικά».
Ανέπτυξε την πολιτική πρόταση του Κόμματος για τα λιμάνια λέγοντας: «Η θέση του ΚΚΕ για το λιμάνι εκφράζει την αντίληψή μας συνολικά για τα μέσα παραγωγής και τους στρατηγικούς τομείς στην Ελλάδα. Αναδεικνύει ότι δύο δρόμοι ανάπτυξης υπάρχουν, ο δρόμος του κεφαλαίου και ο δρόμος της εργατικής τάξης, ο καπιταλιστικός και ο σοσιαλιστικός. Λιμάνια στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας και των αναγκών της εργατικής τάξης, του λαού μπορούν να υπάρξουν μόνο όταν απαλλαγούν από το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μόνο όταν υποταχθούν σε ένα επιστημονικό σχέδιο με κριτήριο την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων, την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Ένα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει να αφαιρεθεί η εξουσία από την αστική τάξη, να φύγουν από τη μέση τα παράσιτα οι καπιταλιστές. Προϋποθέτει τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της».
«Το ΚΚΕ εξετάζει το ζήτημα της ιδιοκτησίας των λιμανιών από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού(…) Τα συμφέροντα λοιπόν των εργαζομένων δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν ούτε να προστατευθούν με τη μια ή την άλλη μορφή καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του λιμανιού με τη συμμετοχή η όχι του αστικού κράτους στη μετοχική σύνθεσή του, έχοντας ή όχι το 51% ή το μάνατζμεντ», πρόσθεσε.
Ολοκλήρωσε την ομιλία του τονίζοντας: «Παίρνουμε δύναμη, εμπνεόμαστε από τον αγώνα των λιμενεργατών στην Ευρώπη και την πλούσια πείρα που θα μας μεταφέρουν σήμερα οι προσκαλεσμένοι ομιλητές μας. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η πάλη, η πάλη τους, η πάλη όλων μας θα βρει λιμάνι και προορισμό, ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, κρίσεις και προσφυγιά».
«Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας λιμενεργάτης να μην ξεφορτώσει καράβι με πολεμικό υλικό»
Στη συνέχεια, ο Μάρκος Μπεκρής, Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων COSCO – Λιμάνι Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ) από την Ελλάδα, αναφέρθηκε στα συμπεράσματα «που έχουν βγάλει από τους αγώνες που ανέπτυξε το σωματείο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, όπως για την αντεργατική αποστολή της ΕΕ, το τσάκισμα δικαιωμάτων ακόμη και με τον ΟΛΠ κρατικό, τους αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης και κερδοφορίας την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης που πάτησε πάνω στα διαλυμένα δικαιώματα των λιμενεργατών.
Υπογράμμισε ότι «ο ρόλος των λιμανιών αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν ξεσπάσει πόλεμος, καθώς από τα λιμάνι μεταφέρονται στρατιωτικά πολεμικά εφόδια, στρατιωτικά οχήματα και δυνάμεις στρατού. Γι’ αυτό θεωρούμε σημαντικό, ότι εμείς από αυτά τα λιμάνια, έχουμε αποφασίσει ότι δεν θα ενταχθούμε σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αλλά θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, λιμενεργάτης να μην ξεφορτώσει καράβι με στρατιωτικό υλικό». Πρόσθεσε ακόμη: «Δύο γραμμές συγκρούονται στο εργατικό κίνημα στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Και το μέτωπο αυτό πρέπει να μεγαλώσει, γιατί από τη μια έχουμε τη ΓΣΕΕ που λέει ότι η απεργία έφαγε τα «ψωμιά» της και τώρα πρέπει να συνεννοούμαστε με την εργοδοσία για να δούμε τι μπορούμε να αποσπάσουμε χωρίς πάντα κανέναν αγώνα. Άλλωστε τα ίδια λέει και η εργοδοσία τόσο στη κρίση όσο και στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η ΠΣΟ, μέσα της οποία παλεύουμε και εμείς».
Αναφέρθηκε επίσης «στο ρόλο των ελληνικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης και κάθε συνεργασίας» υπογραμμίζοντας ότι «είναι καθαρός και συγκεκριμένος: να μην διαταραχθούν οι επενδύσεις και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων» και έκλεισε λέγοντας ότι «Γι’ αυτό άλλωστε μας σέρνουν στα δικαστήρια όλα αυτά τα χρόνια, για όλες τις απεργίες που έχουμε κάνει αλλά και θα κάνουμε. Γι’ αυτό άλλωστε, δεν εφαρμόζουν τα ΒΑΕ στους λιμενεργάτες, ένα επάγγελμα πραγματικά επικίνδυνο και ανθυγιεινό. Πολύ περισσότερο ξέρουμε καλά, ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από κάποιον άλλον να μας σώσει, αν δε το κάνουμε εμείς οι ίδιοι για τις οικογένειες μας, για τα παιδιά μας. Γι’ αυτό σήμερα, δεν αφήνουμε κανέναν να μας καλεί να κάνουμε υπομονή μέχρι τις εκλογές, άλλωστε μέχρι τις εκλογές θα μας έχουν πιει όλο το αίμα. Γι’ αυτό λέμε σήμερα στους εργάτες, τώρα δυναμώνουμε κι άλλο τη μάχη, τον αγώνα, το σωματείο μας, να συνεχίσει να είναι κάστρο αγώνα και αλληλεγγύης που καθημερινά θα δυναμώνει και θα ριζώνει περισσότερο».
«Αρνηθήκαμε και να διανοηθούμε ότι από τις δικές μας ώρες δουλειάς θα προκαλούσαμε νεκρούς»
Το λόγο πήρε στη συνέχεια ο José Nivoi, Πρόεδρος του Συνδικάτου Λιμενεργατών της Γένοβα και Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Λιμενεργατών της USB από την Ιταλία, ο οποίος μετέφερε την εμπειρία για το πώς το συνδικάτο τους από εργοδοτικό πέρασε στα χέρια των εργατών, αλλά και για τη σφοδρή επίθεση στα δικαιώματά τους από τις ιταλικές κυβερνήσεις. Ανέφερε ακόμη:
«Κάνουμε και μια σκέψη για το ποιες είναι οι επιπτώσεις από την αυτοματοποίηση στη δουλειά των Λιμενεργατών ή με μεθόδους όπως το να βάζουν ναυτεργάτες να κάνουν δουλειά λιμενεργατών. Πάνε μαζί αυτά τα δύο πράγματα, γιατί από τη στιγμή που μπαίνει στη μέση μαζί η αυτοματοποίηση και οι ναυτεργάτες να κάνουν τη δουλειά λιμενεργατών ενισχύεται η δουλειά-λάστιχο. Είναι σφοδρή η επίθεση στους λιμενεργάτες καθημερινά, όπου δουλεύουν για πενταροδεκάρες, με την εργοδοσία να βγάζει από τη μύγα ξύγκι. Όμως γνωρίζουν πολύ καλά οι εργοδότες ότι έχουμε πολλή μεγάλη δύναμη να μπλοκάρουμε τα εμπορεύματα, αυτό είναι το μεγάλο τους πρόβλημα». Τόνισε επίσης την απόφασή τους να μπλοκάρουν τη μεταφορά πολεμικού υλικού το 2019 στη Γένοβα, όπως και να οργανώσουν γενική απεργία όταν ξέσπασε ο τελευταίος πόλεμος στην Ουκρανία, όπου αυτό που έκανε η κυβέρνηση ήταν να αυξήσει τις πολεμικές δαπάνες. Γιατί όπως χαρακτηριστικά είπε: «Δεν αποδεχτήκαμε, αρνηθήκαμε και να διανοηθούμε ότι από τις δικές μας ώρες δουλειάς θα προκαλούσαμε νεκρούς».
«Οδηγός μας η ταξική πάλη – ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ιμπεριαλιστικός»
Ακολούθησε η ομιλία του Tony Hauboit, γενικού γραμματέα της Εθνικής Ομοσπονδίας Λιμενεργατών της CGT από τη Γαλλία, ο οποίος τόνισε ότι με συλλογικούς και μαζικούς αγώνες τα προηγούμενα χρόνια κατέκτησαν ορισμένα δικαιώματα κόντρα στην αντεργατική επίθεση των γαλλικών κυβερνήσεων. Μετέφερε πλούσια ακόμη εικόνα για τους ταξικούς αγώνες των σωματείων αναφέροντας ότι όπλο στα χέρια τους είναι ότι «γνωρίζουν ότι τα λιμάνια είναι οικονομικοί πνεύμονες ενός έθνους με όλη την αλυσίδα μεταφοράς εμπορευμάτων» και ότι «έχουν τη δυνατότητα και αυτό είναι καλό, να σταματήσουν τη δουλειά στα γαλλικά λιμάνια», αλλά και για την αλληλεγγύη που έδειξαν στους απεργούς στα διυλιστήρια. Αναφέρθηκε ακόμη στον πόλεμο στην Ουκρανία λέγοντας ότι «για εμάς ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, οργανώνεται από το μεγάλο κεφάλαιο και τα θύματα για μια ακόμα φορά είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι».
«Πολύ σημαντική παρακαταθήκη οι αγώνες στην COSCO, στα λιμάνια της Ιταλίας και της Γαλλίας»
Το κλείσιμο της εκδήλωσης έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τους ομιλητές για την πλούσια πείρα που μετέφεραν, τόνισε ότι αναδείχτηκε στην εκδήλωση «ποια είναι η πραγματικά ταξική και διεθνιστική στάση της εργατικής τάξης μπροστά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δηλαδή να μην επιλέξει ο λαός στρατόπεδο ιμπεριαλιστών-ληστών, να παλέψει ενάντια στις αστικές τάξεις, στη βάση της αυτοτελούς δράσης των εργαζομένων με στόχο τη δική τους εξουσία και το τέλος κάθε πολέμου. Ανέφερε ακόμη:
«Οι αγώνες στην COSCO, στα λιμάνια της Ιταλίας, της Γαλλίας, η συσπείρωση των εργαζομένων κάτω από δύσκολες συνθήκες αναδεικνύουν και το πώς πρέπει να παλεύει η εργατική τάξη. Αυτοτελώς, χωρίς να τάσσεται με το ένα μονοπώλιο ή το άλλο, παίζοντας το παιχνίδι των καπιταλιστικών ανταγωνισμών για τις κερδοφόρες υποδομές, θέτοντας στο επίκεντρο το γεγονός ότι τα καπιταλιστικά κέρδη βγαίνουν από το τσάκισμα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων», ενώ έκλεισε λέγοντας: «Πρόκειται για αγώνες που αφήνουν πολύ σημαντική παρακαταθήκη. Ενισχύουν τον ηρωισμό, την αταλάντευτη στάση, την αφοβία και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης μπροστά στη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, με το κράτος και τους μηχανισμούς του, με τα τσιράκια της εργοδοσίας».
