- Του Δημήτρη Μαρκόπουλου – Βουλευτή Β Πειραιώς με τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Έκτακτες συνθήκες, έκτακτες πολιτικές. Με αυτό το σλόγκαν πολιτεύτηκε η κυβέρνηση στα προηγούμενα χρόνια λόγω αιφνίδιων γεγονότων, με αυτό τον τρόπο καλούμαστε να τιθασεύσουμε το «τέρας της ακρίβειας», που κατατρώει όχι μόνο το εισόδημα, αλλά παράλληλα και κάτι σημαντικότερο. Την ίδια μας τη Δημοκρατία.
Μην έχουμε αμφιβολίες. Η ανάδειξη ακραίων λαϊκιστικών κομμάτων σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο πατάει στη διαρκώς χειρότερη καθημερινότητα των πολιτών. Στην διαβίωση που γίνεται δυσκολότερη. Η αρχή έγινε με την δίχως πρόγραμμα προσέλκυση φθηνών εργατικών χεριών από τρίτες χώρες που δημιούργησαν συνθήκες ασφυξίας στις ευρωπαϊκές πόλεις. Κατόπιν ήρθε η μεταφορά της παραγωγής εκτός των συνόρων της ΕΕ με αποτέλεσμα την απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Τώρα, έχουμε μπροστά μας την αισχροκέρδεια που κατατρώει το εισόδημα.
Η μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος ακτινογράφησε το πρόβλημα και δεν χωράει αμφισβήτηση. Υπάρχει θέμα στα επώνυμα τυποποιημένα προϊόντα στη χώρα μας με ευθύνη των παραγωγών και του λιανεμπορίου. Όπως θέμα υπάρχει και με τις καταναλωτικές συνήθειες, καθώς και με την απουσία στιβαρού καταναλωτικού κινήματος στα πρότυπα Γαλλίας και Γερμανίας, όπως οφείλουμε να προσθέσουμε.
Ως πολιτικό σύστημα λοιπόν, οφείλουμε όχι να διαπιστώνουμε αλλά και να επιλύσουμε τα προβλήματα. Η υπερεπένδυση τα τελευταία χρόνια στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, σε μια ανεξάρτητη Αρχή με ρόλο κατόπτευσης και παρέμβασης στις ολιγοπωλιακές πρακτικές, δείχνει να έχει φτάσει τα όρια της. Με άτολμες παρεμβάσεις, με ελέγχους και πρόστιμα κατώτερα των αναγκών και προσδοκιών, με αναιμικές ηγεσίες και με διαρκή επίκληση οργανωτικών ελλειμμάτων, η ανεξάρτητη αυτή Αρχή αποδεικνύει την ανάγκη ευθύνες και σειρά αρμοδιοτήτων της να περάσουν ξανά στην κεντρική κυβέρνηση. Να το πούμε καθαρά: η αποκέντρωση του Κράτους δεν δούλεψε. Και για να είμαστε ειλικρινείς, η Ελλάδα δεν επένδυσε μόνη της σε αυτή την επιλογή δημιουργίας ανεξάρτητων αρχών για τον έλεγχο των αγορών ή για το ηλεκτρικό ρεύμα. Η επιλογή αυτή υπήρξε ευρωπαϊκή στον οραματισμό και την ολοκλήρωσή της. Μια επιλογή, που η ΕΕ πληρώνει στο σύνολο της αν κρίνουμε από την πανευρωπαϊκή οργή για την πορεία των τιμών. Δεν μπορεί πολιτικά κόμματα να κρίνονται για αστοχίες ανεξάρτητων τεχνοκρατών. Η κοινωνία δεν γνωρίζει καν ποιοι είναι οι εκάστοτε πρόεδροι αυτών των Αρχών. Χρεώνει όμως καθημερινά το πολιτικό σύστημα, με αποτελέσματα ορατά στις κάλπες και με απαξίωση του κοινοβουλευτισμού.
Μια δεύτερη οπτική στα πράγματα δείχνει την ανάγκη το Κράτος από θέση ισχύος να παρέμβει με τη δημιουργία ενός Δείκτη Αναγκαίων Αγαθών, τον οποίο όχι μόνο θα ορίσει αλλά και παράλληλα θα αστυνομεύσει ως προς τις ανατιμήσεις. Έναν δείκτη καθημερινότητας για είδη (και υπηρεσίες) ανελαστικής κατανάλωσης, στο πρότυπο προσπαθειών που εξελίσσονται σε Γαλλία και Γερμανία. Η διαρκής επίκληση του μειωμένου ΦΠΑ στην Ισπανία από την εγχώρια αντιπολίτευση δεν αποτελεί λύση σε ένα πρόβλημα που ήλθε για να μείνει. Όλοι γνωρίζουμε πως ο πληθωρισμός όταν προκύπτει, δύσκολα πέφτει με τέτοια μέτρα και πολύ σωστά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αλλάζει στρατηγική.
Η κυβέρνηση μας όμως οφείλει να πάει και παραπέρα. Οφείλουμε σε αυτή τη δύσκολη συνθήκη να τονώσουμε την καταναλωτική συνείδηση. Η «κατανάλωση» να γίνει μάθημα στα σχολεία, ώστε οι νέοι μας να κινηθούν σε νέα πρότυπα, ενώ ταυτόχρονα οφείλουμε σε βάθος να επεξεργαστούμε έναν καινούργιο νόμο ενίσχυσης του καταναλωτικού κινήματος, το οποίο στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτο. Ένας καταναλωτής με συνείδηση και γνώση, είναι ένας καλύτερος πολίτης.
Να είμαστε ξεκάθαροι λοιπόν. Ως προς την ακρίβεια, μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Όμως αυτοί που κρινόμαστε, δηλαδή οι πολιτικοί, οφείλουμε να πάρουμε την ευθύνη κι όχι να τη μεταθέτουμε.
- Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ( 30/7/24)
