Τη λύπη του εκφράζει ο βουλευτής Α΄ Πειραιά και Νησιών ,Θοδωρής Δρίτσας, του ΣΥΡΙΖΑ για τη βίαιη επιχείρηση κατεδάφισης των πρόχειρων εγκαταστάσεων του συλλόγου «ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ» στην πλαζ Φρεαττύδας του Πειραιά.
Ο κ. Δρίτσας εγκαλεί το Δήμαρχο, Βασίλη Μιχαλολιάκο , ότι απέφυγε οποιαδήποτε συνεννόηση με τον πολιτιστικό Σύλλογο και ότι δεν προχωρεί σε ανάλογες κατεδαφίσεις αυθαίρετων επεκτάσεων διαφόρων επιχειρήσεων . Ακόμη επισημαίνει ότι με άδεια του πρώην Δημάρχου , Χρήστου Αγραπίδη , είχε εγκατασταθεί εκεί ο Σύλλογος.
«Λυπάμαι ειλικρινά» αναφέρει στη δήλωσή του , ο κ. Δρίτσας , επισημαίνοντας , «προσπάθησα σε τηλεφωνική μου επικοινωνία και ζήτησα από τον κύριο Δήμαρχο ψυχραιμότερη και ωριμότερη στάση. Δεν κατάφερα να τον μεταπείσω. Δεν επιθυμώ ως βουλευτής να κρίνω πράξεις αυτοδιοικητικών αρχών και συνήθως το αποφεύγω».
Κατά τον κ. Δρίτσα « η βίαιη επιχείρηση με ΜΑΤ (!) και μπουλντόζες που οργανώθηκε με εντολή του Δημάρχου Πειραιά κ. Βασ. Μιχαλολιάκου εναντίον των εγκαταστάσεων του συλλόγου «ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ» στην πλαζ της Φρεαττύδας είναι αναντίστοιχη με το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και γι΄αυτό εμφανέστατα προσβάλλει την πειραιώτικη μπέσα».
Και προσθέτει: « Είμαι υπερήφανος που έχω υπηρετήσει έναν αυτοδιοικητικό – πολιτικό χώρο στο πλαίσιο των δράσεων του οποίου οι ενεργοί πολίτες που τον πλαισιώνουν επί δεκαετίες έχουν πρωτοστατήσει και συνεχίζουν να πρωτοστατούν σε παρεμβάσεις για την υπεράσπιση των δημόσιων, ελεύθερων χώρων. Όμως, στην περίπτωση αυτή οι συμπολίτες μας μέλη του Συλλόγου Τερψιχόρη, δημότες και κάτοικοι του Πειραιά, έκαναν χρήση αυτού του χώρου για να συνευρίσκονται ως γείτονες και να οργανώνουν πολιτιστικές και άλλες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις ύστερα από άδεια πριν από αρκετά χρόνια του τότε Δημάρχου Πειραιά κ. Χρ. Αγραπίδη».
Σύμφωνα με τον κ. Δρίτσα , « ένας δήμαρχος με δημοκρατική ευαισθησία δικαιούται βέβαια να αλλάξει την απόφαση ενός προκατόχου του, δεν του ταιριάζει όμως σε καμιά περίπτωση να κάνει επίδειξη πυγμής και να επιβάλει στην πόλη την λογική «του νόμου και της τάξης» χωρίς να έχει εξαντλήσει τη βέλτιστη αυτοδιοικητική επιλογή, που είναι η συνεννόηση δημοτικής αρχής και πολιτών, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουμε ότι για τις ατελείωτες αυθαιρεσίες εμπορικών χρήσεων ο Δήμος Πειραιά διαχρονικά επιδεικνύει ανεξάντλητη ανοχή και επιείκεια. Και πάλι ειλικρινά λυπάμαι.»
